ساعت سیکو اصل ژاپن زنانه عموماً دارای عملکردهای زمان سنجی هستند، اما اینها تنها زیرمجموعه کوچکی از امکانات ساعت هوشمند هستند.
ساعت‌ها از ساعت‌های قابل حمل فنری ساخته شده‌اند که برای اولین بار در قرن پانزدهم اروپا ظاهر شدند.
ساعت ساز نورنبرگ پیتر هنلاین (یا هنل یا هله) (1485-1542) اغلب به عنوان مخترع ساعت شناخته می شود.
با این حال، ساعت سازان آلمانی دیگر در این دوره ساعت های مینیاتوری می ساختند، و هیچ مدرکی وجود ندارد که هنلاین اولین بوده است.
ساعت ها تا قرن هفدهم به طور گسترده در جیب ها استفاده نمی شد.
یک روایت نشان می دهد که کلمه “ساعت” از کلمه انگلیسی قدیمی که به معنای نگهبان است آمده است، زیرا نگهبانان شهر از این فناوری برای پیگیری شیفت های خود در محل کار استفاده می کردند.
دیگری می گوید که این اصطلاح از ملوانان قرن هفدهمی آمده است، که از مکانیسم های جدید برای زمان بندی طول ساعت های کشتی خود (شیفت های وظیفه) استفاده می کردند.
ترسیم یکی از اولین فنرهای تعادل او، متصل به چرخ تعادل، توسط کریستین هویگنس، که در نامه او در مجله des Sçavants در 25 فوریه 1675 منتشر شد.
استفاده از فنر تعادل مارپیچی (چشمه موی مارپیچی) برای ساعت‌ها، راه‌حل جدیدی را به وجود آورد. دوران دقت برای زمان‌سنج‌های قابل حمل، مشابه آنچه که آونگ برای ساعت‌ها در سال 1656 معرفی کرده بود.
افزایش دقت در سال 1657 با افزودن فنر تعادل به چرخ تعادل رخ داد، اختراعی که هم در آن زمان و هم از آن زمان بین رابرت هوک و کریستیان هویگنس مورد مناقشه قرار گرفت.
این نوآوری دقت ساعت‌ها را به شدت افزایش داد و خطا را از چند ساعت در روز به شاید 10 دقیقه در روز کاهش داد، و در نتیجه از حدود سال 1680 در بریتانیا و حدود سال 1700 در فرانسه، عقربه‌گر دقیقه به صفحه اضافه شد.
افزایش دقت چرخ تعادل توجه را بر خطاهای ناشی از سایر بخش‌های حرکت متمرکز کرد و موجی از نوآوری‌های ساعت‌سازی دو قرنی را برانگیخت.
اولین چیزی که بهبود یافت فرار بود. در ساعت‌های باکیفیت، ساعت‌های باکیفیت، توسط توماس تامپیون در سال 1695 اختراع شد و توسط جورج گراهام در دهه 1720 توسعه یافت.
علت اصلی خطا در ساعت‌های چرخ بالانس، ناشی از تغییر در کشش فنر تعادل ناشی از تغییرات دما، توسط چرخ تعادل جبران‌شده با دمای دو فلزی که در سال 1765 توسط پیر لو روی اختراع شد و توسط توماس ارنشاو (1749-1829) بهبود یافت، حل شد.
اهرم فرار، مهم‌ترین پیشرفت فناوری، اگرچه توسط توماس ماج در سال 1759 اختراع شد و توسط جوزیا امری در سال 1785 بهبود یافت، اما از حدود سال 1800 به بعد به تدریج مورد استفاده قرار گرفت، عمدتاً در بریتانیا.
