زنی با یخچال ایستاده تک درب 10 کیلو لاغر شد

تبرید، فرآیند حذف گرما از یک فضای بسته یا از یک ماده به منظور کاهش دما.

با یخچال ایستاده تک درب و ویژگی های آن آشنا شوید.

در کشورهای صنعتی و مناطق ثروتمند در جهان در حال توسعه، سردخانه عمدتاً برای نگهداری مواد غذایی در دماهای پایین استفاده می شود، بنابراین از عملکرد مخرب باکتری ها، مخمرها و کپک ها جلوگیری می کند.

بسیاری از محصولات فاسد شدنی را می‌توان منجمد کرد و به آنها اجازه می‌دهد تا ماه‌ها و حتی سال‌ها با فقدان کمی از نظر تغذیه یا طعم یا تغییر ظاهر نگهداری شوند.

تهویه مطبوع، استفاده از یخچال برای خنک کننده راحت، در کشورهای توسعه یافته تر نیز رواج یافته است.قبل از معرفی سیستم های تبرید مکانیکی، مردمان باستانی از جمله یونانی ها و رومی ها غذای خود را با یخ های منتقل شده از کوه ها خنک می کردند.

 

خانواده‌های ثروتمند از زیرزمین‌های برفی استفاده می‌کردند، گودال‌هایی که در زمین حفر می‌شد و با چوب و کاه عایق‌بندی می‌شدند تا یخ را ذخیره کنند. به این ترتیب، برف و یخ بسته‌شده را می‌توان برای ماه‌ها حفظ کرد.

یخ ذخیره شده تا اوایل قرن بیستم وسیله اصلی تبرید بود و هنوز هم در برخی مناطق از آن استفاده می شود.در هند و مصر از سرمایش تبخیری استفاده شد. اگر مایعی به سرعت تبخیر شود، به سرعت منبسط می شود.

افزایش ناگهانی مولکول های بخار انرژی جنبشی آنها را افزایش می دهد. بخش اعظم این افزایش از محیط اطراف بخار حاصل می شود که در نتیجه خنک می شوند.

بنابراین، اگر آب در شب‌های سرد گرمسیری در سینی‌های کم عمق قرار گیرد، تبخیر سریع آن می‌تواند باعث ایجاد یخ در سینی‌ها شود، حتی اگر هوا به زیر دمای انجماد نرسد.

با کنترل شرایط تبخیر، می توان حتی بلوک های بزرگ یخ را به این روش تشکیل داد.سرمایش ناشی از انبساط سریع گازها امروزه وسیله اصلی تبرید است. تکنیک خنک‌سازی تبخیری، همانطور که قبلاً توضیح داده شد، قرن‌هاست که شناخته شده است، اما روش‌های اساسی تبرید مکانیکی تنها در اواسط قرن نوزدهم کشف شد.

اولین تبرید مصنوعی شناخته شده توسط ویلیام کالن در دانشگاه گلاسکو در سال 1748 نشان داده شد. با این حال، او از نتیجه برای هیچ هدف عملی استفاده نکرد.

در سال 1805 یک مخترع آمریکایی به نام الیور ایوانز اولین دستگاه تبرید را طراحی کرد که به جای مایع از بخار استفاده می کرد. ایوانز هرگز دستگاه خود را نساخته بود، اما دستگاه مشابه آن توسط یک پزشک آمریکایی به نام جان گوری در سال 1844 ساخته شد.